Olga Pokrywka fashion blog
Wiosna to czas, gdy z radością odkładamy grube płaszcze i zamieniamy je na lekkie, stylowe outfity. W tym sezonie stawiam na wygodę, subtelne detale i ponadczasowe kroje, które sprawdzą się zarówno na co dzień, jak i w bardziej wyjątkowych momentach. W dzisiejszym wpisie pokazuję cztery stylizacje, które tej wiosny będę nosić najchętniej – znajdziesz tu inspiracje na casualowe spacery, spotkania z przyjaciółmi i eleganckie wyjścia.
Planujesz podróż do Francji w 2025 roku? Zastanawiasz się czy coś ciekawego wydarzy się we Francji w 2025? Specjalnie dla Ciebie przygotowałam ciekawe wydarzenia, których nie znajdziesz w masowych przewodnikach! Oto co ciekawego i nietuzinkowego można zobaczyć:
Jak wiele budowli zniknął z Paryża w czasie Komuny Paryskiej (1871). Stał bezpośrednio w sąsiedztwie Luwru. Ale czy zniknął w całości? Wiele osób myli go z innym pałacem: Luwrem!
Pierwszy jednak był Pałac Luwru – wielokrotnie przebudowywany obecny kształt w stylu francuskiego renesansu przyjął w XV/XVI wieku. W tym okresie również zaczął powstawać Pałac Tuileries na zlecenie Katarzyny Medycejskiej. Kolejni władcy mieli jednak własne wizje rezydencji i tak swoją siedzibę mieli albo w Fontainebleau, albo w Wersalu.
Widok pałacu od strony Ogrodu Tuileries, na drugim planie widać charakterystyczny Łuk Triumfalny du Carrousel.
Ludwik XVI został zmuszony przez antymonarchistów do mieszkania w nim przez 3 lata zanim został zgilotynowany. Myślę jednak, że kara polegała nie na tym, że pałac był tak obrzydliwie niemodny, ale tym, że ludzie chcieli go mieć w Paryżu na oku.
Z własnej chęci zamieszkał w nim Napoleon Bonaparte i kolejni szybko-zmieniający-się-władcy-Francji.
Niestety jednak Pałac padł ofiarą rozwścieczonych komunardów: pięć wozów z ropą naftową, smołą i prochem, materiały łatwopalne rozmieszczone w budynku zrobiły swoje. Podobno podpalacze oglądali show z tarasu Luwru…
Ruiny rozebrano, szczęśliwie ostały się dwa pawilony – Pawilon Flory i de Marsan, w którym obecnie mieści się Muzeum des Arts Décoratifs (zdjęcie poniżej). Co ciekawe, mały akcent w postaci filaru dawnego Pałacu znajdziecie w Berlinie na wyspie Schwanenwerder.
Widok z Ogrodu Tuileries na Pawilon de Marsan.
A skąd nazwa? “Tuileries” to po francusku cegielnia – to na jej miejscu został zbudowany pałac!
Co przedstawia, dlaczego wzbudziła poruszenie polityczne i dlaczego wygląda niemal jak ta w… Świerklańcu?
Ta fontanna stoi na środku “Paryskiego południka” – południka, który przez pewien czas pełnił funkcję południka zerowego i o ten tytuł konkurował z Greenwich (jestem przekonana, że dla Francuzów to kolejna rzecz, za którą można nienawidzić Anglików). Ale to nie dlatego się o niej tyle mówiło!
Francuzi nie mają Tłustego Czwartku. Mają za to Tłusty Wtorek – Mardi Gras i to właśnie pączkami świętują ostatni dzień karnawału. Chrupkie lub podobne do chleba, z drożdżami lub bez, słodkie i na słono – co region, to nieco (lub bardzo – jak się zaraz przekonacie) inny pączek. Sama jestem zaskoczona niektórymi połączeniami smakowymi i… nazwami. Jakie więc są pączki we Francji?
Historia kapelusza typu bucket hat jest historią kompletnie nieromantyczną. Od kilku lat pojawia się na wybiegach regularnie, ale nie zagrzewa tam miejsca na długo. Chociaż przeniknął na stałe do naszej kultury, nie zyskał statusu „must-have”. Czy można się dziwić? Jego powstaniu towarzyszyły przede wszystkim konkretne potrzeby i funkcjonalność, a nie względy estetyczne. Zapraszam Was na krótką podróż w czasie!
To irlandcy rolnicy i rybacy byli pierwszymi, którzy zaczęli je nosić. Czy można ich nazwać trendsetterami? Bynajmniej. Był początek XX wieku i kapelusze-wiaderka powstały by ich chronić przed deszczem i słońcem, co było możliwe dzięki specyficznemu szerokiemu, zagiętemu w dół otokowi. Dodatkowo można je było łatwo złożyć i schować w kieszeni, by wyjąć w razie potrzeby. Generalnie wełniane, filcowane kapelusze były już popularne wśród pasterzy innych części świata, w innej nieco jednak formie.
To jedno z tradycyjnych ciast francuskich! Piecze się je odwrotnie niż standardowo – na dnie układa się owoce i przykrywa ciastem. Podobno powstało przez przypadek, ale nie ma wątpliwości, że zawdzięczamy je siostrom Tatin, prowadzącym restaurację Lamotte-Beuvron w Sologne.
W jednej wersji wydarzeń, podczas pieczenia klasycznej szarlotki, ciasto od spodu się przypaliło i chcąc uratować skarmelizowane jabłka, siostry nałożyły nowe ciasto na wierzch formy. W drugiej wersji wydarzeń ułożyły jabłka w formie, zapominając o wyłożeniu jej ciastem, co zrobiły na samym końcu.
Mój przepis zamiast jabłek ma gruszki. Uważam, że w obu wariantach ciasto smakuje niesamowicie!
O ile chętnie w Polsce pijemy wino, o tyle zwiedzanie winnicy to już sprawa w naszym kraju dość egzotyczna. Chcesz dowiedzieć się więcej na temat produkcji wina? Albo będąc na wakacjach, kupić na pamiątkę lokalny trunek? Ile trzeba zapłacić za butelkę wina w winnicy? Ile kosztuje jej zwiedzanie? Zabieram Was w podróż śladami winorośli!
Tradycyjnie powstaje z wiśni, ale jak tylko wszedł sezon na truskawki, postanowiłam nie czekać dłużej – to idealne ciasto na lato! Jest lekkie (zawiera bardzo mało mąki), bardzo szybko się je przygotowuje, a jego słodycz wynika głównie z owoców. Zapraszam Was do wypróbowania clafoutis z truskawkami:
Miłość do Francji nam w Polsce nie mija. Niezmiennie zachwycamy się francuskim stylem, kulinariami, architekturą, kulturą, językiem. W historii nasze losy splatały się wielokrotnie, język ewoluował, a myśl wymieniała.
Właśnie dlatego możemy odnaleźć w Warszawie miejsca bardzo francuskie i poczuć się tam jakbyśmy znaleźli się w samym Paryżu. Postanowiłam podzielić tę listę na kilka części – w tej pierwszej znajdziecie zabytki, parki i ulice.